To nie liście i nie listki, nie listeczki jeszcze nawet - to obłoczek przeźroczysty, pozłociście zielonawy. Jeśli jest gdzieś leśne niebo, on z leśnego nieba spłynął, śród ogrodu zdziwionego tuż nad ziemią się zatrzymał. Ale żeby mógł zzielenieć, z brzozą się prawdziwą zmierzyć, ściemnieć, smugę traw ocienić - nie, nie mogę w to uwierzyć. - Julian Tuwim.

W okrągłych błotnych miskach z obcasów i kopyt lśnią turkusy niebieskie i chmur heliotropy. Kałuża płynie z wiatrem - tu mleczna, tam ruda, wiosna rynny wyżyma lubując się w brudach ... Serce ordynarnieje i godzi się z błotem, skoro w nim słońce usta zanurzyło złote ... - Maria Pawlikowska - Jasnorzewska.

W ciemniejących pieczarach marzyłem długo o Twoich drzewach i błękitnych niebach, o Twoim zapachu i ptaków śpiewie. Teraz leżysz odsłonięta w lśniącym splendorze, kąpana w słońcu, jak jakieś cudo, przede mną. Poznajesz mnie znowu kusisz mnie delikatnie oto drżą me kończyny wobec Twej błogosławionej obecności. - Hermann Hesse.

Marzec. Wracamy z parku. Wreszcie przeszła zima. Spod stopniałego śniegu wyjrzały murawy. Drzewa nagie, lecz pierwsze kiełkują już trawy, choć na stawie zielony, cienki lód się trzyma. Z upojonymi wiosną wracamy oczyma, krokiem lekkim, jak podczas tanecznej zabawy, ulicą po słonecznej stronie idziem prawej, za sobą ciepło słońca czujemy plecyma. - Leopold Staff.

Święty Kaźmierz - powracają czajki; Święty Wojciech - bociany klekocą, słońce grzeje, rowy w mlecz się złocą, brzmią skowronki, rychłe, polne grajki. Po murawach dzieci, strzępem krajki Podkasane, w pasy się szamocą; Na przyzbicach baby w głos chichocą - "Eh! kumolu! bajki, żywe bajki!" Wiosna!... Wiosna wszędy życie budzi! Jej błękity, słoneczne uśmiechy I pod chłopskie wciskają się strzechy. I tu raźniej biją serca ludzi, choć się troski za troskami tulą do tych piersi pod zgrzebną koszulą. - Jan Kasprowicz.