Cicha noc, święta noc, pokój niesie ludziom wszem. A u żłobka Matka Święta, czuwa sama uśmiechnięta nad dzieciątka snem, nad dzieciątka snem. Cicha noc, święta noc, pastuszkowie od swych trzód. Biegną wielce zadziwieni, za anielskim głosem pieni. Gdzie się spełnił cud, gdzie się spełnił cud.
Na niebie chmury, dołem tumany, wicher ponury miecie przez łany. Pożółkło błonie, kwiatów już niema, w białej oponie zbliża się zima. Aniołki z nieba, sypią nam runem, już cała gleba śpi pod całunem. Rzeki, strumienie, lód w więzach trzyma! Próżne złudzenie: Ach! to już zima!
Nasza zima biała chustą się odziała. Idzie, idzie do nas w gości, w srebrnych blaskach cała! Włożyła na czoło, księżycowe koło, lecą z płaszcza gwiazdy złote, gdy potrząśnie połą. Z lodu berło trzyma, tchu ni głosu nie ma. Idzie, idzie, smutna, cicha, ta królowa zima! Idzie martwą nogą wyiskrzoną drogą, postanęły rzeki modre, do morza nie mogą. Gdzie stąpi, gdzie stanie, słychać narzekanie: - Oj, biedne my kwiaty, trawy, co się z nami stanie! - Przed nią tuman leci, straszy małe dzieci... A my dalej do komina: - Nie puścim waszeci!
Na ziemię, jakby całun, śnieżna padła szata, złoty blask słońca czarne przesłoniły chmury. Wszystkie kwiaty powiędły i gaj już ponury bo w nim umilkła ptasząt gromada skrzydlata! I w mojem sercu także zeschły róże lata, smutek zaciemnił chmurą myśli mych lazury — gwiazda nadziei blednie — a ptak złotopióry tak o czarownym głosie — miłość, mnie odlata!
Całunem śniegu przysypany, biały park w szarą ciszę pogrążył się cały i z jakichś głuchych tęsknot się spowiada. Drzew nagich długa ciemna kolumnada wije się sennie i w dali gdzieś ginie, wije się cicho po białej równinie. I biegną ławki aleją szeregiem, samotne, puste, ubielone śniegiem.
Zima
Zima – jedna z czterech pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się najniższymi temperaturami powietrza w skali roku, umiarkowaną ilością opadu atmosferycznego, zazwyczaj zestaloną (zamarzniętą) formą opadu i osadu atmosferycznego, a większość świata roślin i zwierząt przechodzi okres uśpienia.
Powiatowy Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy
w Rembowie
Powiatowy Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy w Rembowie jest Ośrodkiem skupiającym młodzież męską uczęszczającą do Szkoły Podstawowej, Gimnazjum oraz Liceum Ogólnokształcącego. Wychowankowie zamieszkują i uczą się w jednym budynku, przy czym część szkolna znajduje się na parterze a część mieszkalna na I i II piętrze. W sumie 4 grupy wychowawcze.
Dodatkowo Ośrodek dysponuje:
• stołówką,
• pracownią komputerową,
• świetlicami na każdej grupie wyposażonymi w sprzęt audio-video,
• aneksami kuchennymi na każdej grupie,
• salą do zajęć sportowo-rekreacyjnych,
• siłownią,
• salą do zajęć terapii grupowej,
• sprzętem nagłaśniającym,
• sprzętem sportowo-rekreacyjnym (m.in. stoły do tenisa, rowery górskie).
Główne filary, na których opiera się praca resocjalizacji w Ośrodku można określić jako: wychowanie, opieka, edukacja, terapia, utrzymywanie kontaktów z rodziną oraz stopniowe usamodzielnianie wychowanka. Celem oddziaływań resocjalizacyjnych w warunkach ośrodkowych jest spowodowanie zmian w rozwoju wychowanków w kierunku poprawy ich stanu zdrowia i rozwoju fizycznego, rozbudzania motywacji do nauki oraz zainteresowań poznawczych, ukończenia szkoły, przyswojenia wartości akceptowanych społecznie, zgodnie z normami społeczno-prawnymi, dostarczenie pozytywnych doświadczeń emocjonalnych i utrzymanie więzi z domem rodzinnym.
Koła zainteresowań
Akademia Czerniaka
Gazetka Ośrodkowa
Gazetka Konkursowa
Bezpieczna szkoła
Szkoła Dobrego Wychowania
