W słonecznikach gra wciąż jeszcze pszczela muzyka, niżej liczne biedronki wdzięcznie narzekają zaś samym dołem łąkę ujeżdżają koniki polne. Tu kwiat dyni jakimś cudem w owoc przechodzi. Tu lato cierpliwie na jesień się godzi.

Na świadectwach, wzbici w radość, odlecieli uczniowie, drży powietrze po ich śmigłym zniku. Wakacje, panie profesorze! Pora trzepać wesoło słowa jak futra na wiosnę oraz czasowniki przez dni lata odmieniać! Wóz przetoczył się z nagła – i w łozinie zzieleniał. Tylko pustki rozpryśniętej w słońcu – udar. Skacząc z bryczki, zaoczę: Bosonogi gęsiarek biegł, zaczerpnął ze źródła, znikł, jak gdyby on wybiegał potoczek. - Julian Przyboś

Leżę na łące, nikogo nie ma: ja i słońce. Ciszą nabrzmiałą i wezbraną napływa myśl: - To pachnie siano. Wiatr ciągnie po trawach z szelestem, a u góry siostry moje, białe chmury, wędrują na wschód. Czy nie za wiele mi, że jestem? - Kazimierz Wierzyński

Już zaszedł nad doliną złocisty słońca krąg, ciche odgłosy płyną z zielonych pól i łąk. Dalekie ludzi głosy, daleki słychać śpiew i cichy szelest rosy po drżących liściach drzew. Promieńmi gra różana topnieje w sinej mgle, a świeży zapach siana skoszona łąka śle. - Adam Asnyk

Leżę sobie w parku na trawie, leżę sobie w mieście Warszawie. Ważka mi usiadła na dłoni, dzwonią gdzieś nad Wisłą tramwaje, leci w górze biały szybowiec, widzi różne miasta i kraje. W trawie są biedronki i mlecze. Leżę sobie w Polsce na świecie. - Danuta Wawiłow