Cicha noc, święta noc, pokój niesie ludziom wszem. A u żłobka Matka Święta,czuwa sama uśmiechnięta nad dzieciątka snem, nad dzieciątka snem. Cicha noc, święta noc, pastuszkowie od swych trzód. Biegną wielce zadziwieni, za anielskim głosem pieni. Gdzie się spełnił cud, gdzie się spełnił cud.
Nasza zima biała chustą się odziała. Idzie, idzie do nas w gości, w srebrnych blaskach cała! Włożyła na czoło, księżycowe koło, lecą z płaszcza gwiazdy złote, gdy potrząśnie połą. Z lodu berło trzyma, tchu ni głosu nie ma. Idzie, idzie, smutna, cicha, ta królowa zima! Idzie martwą nogą wyiskrzoną drogą, postanęły rzeki modre, do morza nie mogą. Gdzie stąpi, gdzie stanie, słychać narzekanie: - Oj, biedne my kwiaty, trawy, co się z nami stanie! - Przed nią tuman leci, straszy małe dzieci... A my dalej do komina: - Nie puścim waszeci!
Bracia, patrzcie jeno, jak niebo goreje, znać, że coś dziwnego w Betlejem się dzieje. Rzućmy budy, warty, stada, niechaj nimi Pan Bóg włada, a my do Betlejem, a my do Betlejem, do Betlejem. Patrzcie, jak tam gwiazda światłem swoim miga! Pewnie do uczczenia Pana swego ściga. Krokiem śmiałym i wesołym spieszmy i uderzmy czołem przed Panem w Betlejem.
Całunem śniegu przysypany, biały park w szarą ciszę pogrążył się cały i z jakichś głuchych tęsknot się spowiada. Drzew nagich długa ciemna kolumnada wije się sennie i w dali gdzieś ginie, wije się cicho po białej równinie. I biegną ławki aleją szeregiem, samotne, puste, ubielone śniegiem.
Oj, maluśki, maluśki, maluśki jako rękawicka. Alboli tez jakoby, jakoby kawałecek smycka. Cy nie lepiej Tobie by, Tobie by
siedzieć było w niebie, wsak Twój Tatuś kochany, kochany nie wyganiał Ciebie. Tam ci zawsze słuzyły, słuzyły prześliczne janioły, a tu lezys sam j eden, sam jeden jako palec goły.
Zima
Zima – jedna z czterech pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się najniższymi temperaturami powietrza w skali roku, umiarkowaną ilością opadu atmosferycznego, zazwyczaj zestaloną (zamarzniętą) formą opadu i osadu atmosferycznego, a większość świata roślin i zwierząt przechodzi okres uśpienia.
Powiatowy Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy
w Rembowie
14 grudnia , tak jak co roku, w Ośrodku odbyło się spotkanie wigilijne. Pan dyrektor Piotr Koźmin oraz przewodniczący Samorządu Wychowanków serdecznie powitali przybyłych gości, pracowników i wychowanków Ośrodka. Uroczystość uświetnili swoją obecnością: członek Zarządu Powiatu Kieleckiego pan Mariusz Ściana, wójt Gminy Raków pan Damian Szpak, starszy wizytator Kuratorium Oświaty pani Anna Stoczyńska, proboszcz parafii Szumsko ksiądz Wiesław Stęchły, pracownicy Świętokrzyskiego Parku Narodowego pani Paulina Kozłowska oraz pan Gabriel Czechowski, przedstawicielka Banku Żywności pani Anna Mazur.
Następnie rozpoczęła się część artystyczna „Światłość w ciemności świeci” przygotowana przez wychowanków pod opieką pani Joanny Domańskiej i pani Małgorzaty Sulej. Prekursorem jasełek i szopki był św. Franciszek z Asyżu, dlatego naszą opowieść rozpoczęliśmy od tego, co się wydarzyło przed wiekami w Greccio, gdy Franciszek ze współbraćmi wystawiali pierwsze jasełka. Następnie przenieśliśmy się do Betlejem. W przedstawieniu niezwykłą rolę odgrywały zwierzęta, które występowały w roli komentatorów, ponieważ połączyliśmy teatr żywy z kukiełkowym. Wersje instrumentalne kolęd zagrali wychowankowie przygotowani przez pana Łukasza Dziopę.
Scenografię i dekoracje wykonali chłopcy pod opieką pani Marty Sławskiej i pani Pauliny Cieślik. Piękny wystrój sali to dzieło wychowawców , nauczycieli i pracowników Ośrodka.
Podano tradycyjne potrawy wigilijne. Nie zabrakło czerwonego barszczu, pierogów, gołąbków z kaszą czy kompotu z suszu.
Podczas spotkania panowała prawdziwie świąteczna atmosfera. Wszyscy zebrani czuli niezwykłą magię świąt.
Przygotowała: J. Domańska
Koła zainteresowań
Gazetka Ośrodkowa
Gazetka Konkursowa
Bezpieczna szkoła
Szkoła Dobrego Wychowania
